Rozdział 19 'HOLLYWOOD' no tak Los Angeles.

*Ashton*

Byliśmy...właściwie to nie wiem gdzie. Irene dała mi jakiś napój, który wypiłem sama wypiła taki sam. Powiedziała mi że zabrała je Dercy, to jakieś eliksiry żeby nas nie mogli namierzyć. Tylko był tego mały minus. Nie mogliśmy używać czarów po inaczej wszystko pójdzie się paść. Nie miałem pojęcia gdzie jesteśmy więc postanowiłem się zapytać.

- Mała, gdzie my właściwie jesteśmy? 

- Nie widzisz? W aucie -odpowiedziała wkurzona, w sumie to mało powiedziane była wkurwiona po telefonie od Zayn'a. Nie dziwie się jej, że postanowiła go opuścić. Dupek myślał, że jak pójdzie za samochód to go nie będzie widać. Nie wiem jak można zrobić coś takiego mojej słodkiej małej Ire. Z zamysłu wyrwał mnie dźwięk telefonu mojej przyjaciółki. 

- Odbierz bo zaczyna mnie to wkurwiać. -powiedziałem patrząc się na torebkę w której znajdowała się komórka. Irene popatrzyła się na mnie.

- Potrzymaj kierownice

- Ale ja nie...patrz ile jest na liczniku! -dodałem jeszcze głośniej.

- 150, wielkie mi haloo. -przeciągła ostatnie słowo i pościła kierownice. Nie myśląc zbyt wiele złapałem za nią a Ire się do mnie uśmiechnęła. Odwróciłem szybko głowę w jej kierunku aby sprawdzić co robi. Wygrzebała telefon z torby i powiedziała tylko 'Dupek' i wyrzuciła urządzenie przez okno, usłyszałem tylko odgłos rozwalania się komórki. Ire patrzyła na mnie wyczekująco, postanowiłem pościć kierownice aby ona przejęła stery. Po kilku godzinnej jeździe zauważyłem ogromny napis 'HOLLYWOOD' no tak Los Angeles. Mieliśmy tu kiedyś przyjechać i dum, dum, dum jesteśmy! OH YEAY! 

*Luke*
-Cholera.- mruknął do siebie Mike przyciągając tym moją uwagę.
-Co tam stary?- zapytałem z wielką znalezienia przyjaciela i Irene. 
-Są nie wychwycalni... Ale gdy tylko któreś użyje mocy... Tylko skąd by mieli... -Mówił dalej do siebie zielonooki.
-Luke! Ktoś zabrał kilka butelek z mojej pracowni. Brakuje dwóch eliksirów ... Oops. -Uciszyła się gdy zobaczyła Mike'a. Wpadła... Zastanawia mnie czasem czy nie powinienem jej pilnować.
-Jakiej pracowni? Nie mów że... Skąd w ogóle wiesz że można? - Plątał się w pytaniach i wędrował wzrokiem ode mnie przez Dercy do Calum'a.
-A on wie?- Zapytałem wskazując wzrokiem na Calum'a. Ona tylko pokiwała potwierdzająco głową.
-Mogłam tego nikomu nie mówić...  Teraz same kłopoty z tego.- mruknęła moja mała Dercy po czym uderzyła głową o moją klatkę piersiową.
*Dercy*
Ta całaa sytuacja mnie przerasta... Calum miał racje tylko udaję silną, tak naprawdę jestem krucha i niestabilna. Czekaj, czekaj... Wcale tak nie jest... Spinam dupę, muszę ją znaleźć.
-Chłopaki muszę coś sprawdzić, zostajecie tu czy któryś idzie ze mną?- zapytałam próbując sobie przypomnieć zaklęcie teleportacji.
- Idziemy wszyscy. Nie ma sensu tu siedzieć, na razie nic nie wymyślę...- westchnął
*Irene*
- Irene! Irene?!Ey mała gdzie jesteś?!- obudził mnie melodyjny głos mojego przyjaciela. Przetarłam leniwie oczy i się podniosłam.
- Osz kurwa!- wrzasnęłam wściekła, po tym jak walnęłam się w głowę. Wypełzłam spod samochodu i wyszłam do Niall'a , który pałętał mi się po kuchni. -hej misiek.- mruknęłam siadając na krześle.
- Siemka mała
- Mała to jest twoja pała
- A ty już od rana jesteś wredna- potrząsnął głową z politowaniem.
- Zakuło w serducho- poklepałam się lekko dłonią po piersi, a później zanieśliśmy się śmiechem. -co ty tu robisz tak wcześnie?- zmieniłam temat. Horan postawił przede mną kubek z herbatą mówiąc standardowe 'uważaj gorące'. Zawsze mi to powtarza. Nagle drzwi mojego domu się otworzyły, a później przede mną staną Irwin -następny co nie umie spać.
- Laska jest 13. Co on tu robi? -zmierzył zimnym wzrokiem Niall'a, a później usiadł obok mnie.
- Przyjaciel, który twierdzi że dobrze zrobiłam wyjeżdżając od Zayn'a, a i przeszkadzasz nam.
- Trudno- zwiną mi kubek z przed nosa i napił się czego po chwili pożałował. -kurwa gorące- powiedział z wystawionym językiem. Zaczęłam śmieć się jak głupia - ogarnij się dziewczyno.
- Jesteś u mnie w domu i mi rozkazujesz? A i nauczysz się kiedyś pukać?!
- Nie muszę pukać, żeby zobaczyć co robisz.
- Jakbym się teraz całowała co byś zrobił? -sama nie wiem czemu o to spytałam, ale to pytanie wypadło z moich ust jak z procy. Chociaż chcę znać odpowiedź.
- Przyjebał bym mu- wzruszył ramionami z chamskim uśmieszkiem.
- Nieważne. Niall to o czym chciałeś gadać? -zmieniłam szybko temat, ponieważ nie mam zamiaru słuchać już odpowiedzi na moje głupie pytanie 'co byś zrobił jakbym się całowała?' 
- Jakiś Sam ma do ciebie sprawę, powiedziałem mu że wróciłaś ale nie masz czasu. Ale on i tak chce twojej pomocy- jak ten ciul powie jeszcze komuś o naprawie jego auta, to go osobiście zajebie. Kurwa nie potrafi utrzymać tego w sekrecie? Debil, kompletny debil.
- Co robisz później?
- Nie teraz Ashton- uciszyłam go gestem dłoni- nie ma mowy w niczym mu nie pomogę, więc nie masz się o co martwić.
-Ire- mierzył mnie wzrokiem
- Mówię prawdę słyszysz? Obiecuję- wystawiłam dłoń w jego kierunku z wyprostowanym małym paluszkiem, który chwycił swoim,a następnie przyłożyliśmy kciuki do siebie. To taka nasza jakby umowa. Przyrzeczenie na mały palec.
- Trzymam cię za słowo.- wskazał na mnie palcem i ruszył w stronę wyjścia.
- Niall! Czekaj!- krzyknęłam za chłopakiem -jesteś pewien, że cię nie namierzą? -no co? muszę się upewnić. 
- Nie bój się, mam swoje sposoby nawet na tą małą cwaniarę-powiedział i puścił mi oczko na co się tylko uśmiechnęłam. Gwałtownie odsunęłam krzesło i poszłam do swojego pokoju. Wzięłam z szafy ciuchy i poszłam się umyć. Włosy rozczesałam i wróciłam do pokoju. Wzięłam do ręki laptopa i usiadłam z nim na łóżko. Po odpaleniu komputera zaczęłam przeglądać tagi z nowymi wózkami. Zaczęłam oglądać strony z najszybszymi autami i na pierwszym miejscu, tak jak z resztą myślałam był Bugatti Veyron Supersport.

Te auto to marzenie każdego faceta na świecie. Ma tez zajebistą cenę, która wynosi 10 milionów. Czego można się spodziewać skoro to cudeńko ma silnik o pojemności 8 litrów, z momentem obrotowym 1500 Nm i mocą 1200 KM. Do 100 km/h rozpędza się w 2,2 sekundy, a jego V-max wynosi 431 km/h. Ładnie. Jakbym miała sprawdzić moje konto to mogę z dumą powiedzieć, że mnie stać. Tylko że to kupa kasy. Chuj z tym, ja wiecznie żyć nie będę, a forsę zarobiłam uczciwie. Chwyciłam za komórkę i wykręciłam numer do sprzedawcy.
*Zayn*
Nie wiedzieliśmy co robić, Irene nie odbiera telefonu. Nosz kurwa! Tak trudno odebrać tą pieprzoną komórkę?! Siedziałem z Peter'em na balkonie. Nie lubię gościa, ale nie mam ochoty teraz robić jeszcze większe zamieszanie niż jest. 
- Widziałeś Ire? -zapytał ten dupek, a ja czułem jak mięśnie mi się napinają.
- Pojechała do domu, do San Diego- odwróciłem się i zobaczyłem Josh'a, który w ręku trzymał świstek. Podszedł bliżej i podał mi kartkę.
'Przepraszam Josh, ale muszę wrócić do domu. Wiem że cię zawiodłam, ale muszę odpocząć i przemyśleć kilka spraw. Nie chce też ściągać JEJ uwagi na mnie, ani moich przyjaciół, bo to nie fair, żebyście cierpieli za moją głupotę. Wybacz... Ire :*'
Jaką kurwa głupotę, w co ona się wpakowała?! Z tego zamyślenia wyrwał mnie dźwięk mojego telefonu. Otworzyłem wiadomość
'Ładna ta twoja Irene jest taka urocza i seksowna. Szkoda, że taki dupek jak ty ją rani. Zaopiekuję się nią za ciebie B'
Ja pierdole! Zajebie go jeśli ją tknie. Niech nawet nie próbuje mnie wyprowadzić z równowagi.
______________________________________________________Nie jest jakiś specjalnie długi, ale chcę aby rozdziały wychodziły minimum raz w tygodniu :* 
Jak myślicie kim jest B'?
Zayn i Irene, czyżby koniec?   
Jak rozdział?
Ostatnie pytanie...Jak poszły testy gimnazjalne? Mam nadzieję, że będzie okay :P
~Irene :*

Rozdział 18 Twój Rycerz Powrócił...

*Dercy*
Mała. Ey wstawaj. Taaa już ci wstanę... Mruknęłam coś na pozór przypominające moje nie zadowolenie, walić to zostaje kotem, może w końcu się wyśpię, najem i kij wie co jeszcze...
-Luke zostańmy jeszcze chwilę w tym wygodnym łóżku, nikomu to nie zaszkodzi, może się wyśpimy, śniadanie nie... - mój monolog przerwał pomruk mojego brzucha. - Dobra, jest ważne, chodźmy jeść.- wstałam i przeciągnęłam się po czym zebrałam się z Hemmings'em do kuchni po jedzenie.
-Nie wiem co w ciebie wstąpiło, ale masz racje zjedźmy coś.- uśmiechnął się do mnie prze rzucając sobie mnie przez ramie i znosząc mnie na dół.

*Zayn*
Mam serdecznie dość tego całego Ashton'a i Peter'a. Te ich odzywki do Irene...Ona jest tylko i wyłącznie moja! 
- Ey! Malik debilu! -wydarł się czyjś głos zapewne Josh.
- Czego? -zaraz? jak on do mnie powiedział? 
-Wiesz może gdzie jest kotna? -`że kto proszę?
-...
- Malik jesteś skończonym kretynem, teraz powiesz mi że nie wiesz kto to jest? 
- No ten...przecież wiem. -nie nie wiem.
- Jasne już to widzę. Nawet nic nie wiesz o swojej dziewczynie. 
- Josh!daj mi spokój dopiero wstałem...
- Czyli nie wiesz gdzie jest Irene? -to o nią chodziło...nie można mówić jaśniej? A właściwie to gdzie ta mała się szwenda? Sięgnąłem po telefon i wybrałem numer Ire, odebrała po trzecim sygnale.
I-Irene, Z-Zayn
Z- Hey, mała gdzie jesteś?
I- Zayn muszę was opuścić przepraszam.
Z- Irene! Co ty chcesz właściwie zrobić? 
I- Naprawić swoje głupie błędy przez które mam kłopoty, pa nie dzwoń więcej. 
Z- O co ci znowu chodzi?
I- Nie wiesz?! Naprawdę? To ci przypomnę, taka ładna blondynka na wyścigu pół naga. Którą prawie tam przeleciałeś!! NARA! -rozłączyła się...jaka blondynka? Jaki wyścig? 
- Co Zayn? Zaskoczony? Bo ja się jej nie dziwie. Zabrała Ashton'a ze sobą.
- Co ty w ogóle do mnie mówisz?
*Dercy*
-No i zabrała ze sobą Ashton'a!- dokończył swoją wypowiedź Zayn.
-Wiedziałam że tak będzie śmietniku! Masz wpierdol, ale najpierw muszę znaleźć Ire! Ja pierdole z osłem się mózgiem zamieniłeś idioto?! - zdenerwowana targałam się za włosy i nerwowo chodziłam po pokoju wrzeszcząc obelgi do brata. Czy on do cholery nie wie co ona przeszła? Nie wie czemu tak się zachowuje? Kurwa...
-Dercy uspokój się, wymyślę coś!- warknął do mnie.
-Sam się uspokój! Wiedziałam że ten wyścig nie jest dobrym pomysłem! Weź już kurwa więcej nie myśl, bo ci to nie wychodzi!- rozłączyłam i rzuciłam telefonem o ścianę, nawet się nie rozpadł... Oparłam się o ścianę i po niej zjechałam. Czy ja muszę zawszę tracić bliskie mi osoby?

-Dercy? Ey co się dzieje?- usłyszałam głos Calum'a, jeszcze jego tu brakuje...
-Po co tu przyszedłeś? Popatrzeć jak płaczę? Zobaczyć jak nisko upadam? Wiesz co? Nie będziesz musiał długo na mnie patrzeć, wyjeżdżam szukać Irene, bo nie chcę jej stracić jak straciłam ciebie, Louis'a i Nathan'a... - Już się podnosiłam, ale mnie zatrzymał przytulając do siebie, przez chwilę się wyrywałam, ale przycisnął nas do ściany.
- Nikogo nie straciłaś! Zrozum to że wszystko w sobie trzymasz nie jest dobre! Ja zawszę tu jestem, Luke i reszta też! Nie potrafię zrozumieć czemu tak bardzo się zmieniłaś... Dercy ja wiem że w środku dalej jesteś tą samą kruchą i nieśmiałą dziewczynką którą... W każdym razie, zawszę byłem przy tobie, nie chciałem cię ranić, ale nie dałaś mi wyboru, sama wiesz jak reaguje! - jego słowa tak mną wstrząsnęły że zapomniałam co miałam zamiar powiedzieć.- Dercy zrozum zależy nam na tobie, mimo że udajesz niezależną...
-Nie udaje Cal... Ja... Ja po prostu obiecałam sobie być silną, nie mogę się poddać, albo nie potrafię... - Wpatrywałam się mu prosto w twarz, mimo że chciałam ponownie się rozpłakać skrupulatnie powstrzymywałam łzy przed wypłynięciem.
-To samo mi kiedyś powiedziałaś. "Obiecałam sobie być silną", dla mnie nadal jesteś tą samą małą dziewczynką, która przychodziła zwierzyć mi się z wszystkich zmartwień. Wiesz... Byłaś kiedyś moją małą księżniczką wiesz? Może to śmieszne, ale z perspektywy czasu tak cię pamiętam. Czekaj który Nathan? - zapytał zmieszany.
-Kress.- gdy to usłyszał bardziej mnie do siebie przytulił i wyszeptał do ucha kilka słów.
-Nie martw się księżniczko, twój rycerz powrócił...
*Luke*
Nie wiem czy dobrze zrobiłem wysyłając Calum'a do Dercy, ale ktoś musiał porozmawiać z Mike'm i namierzyć Irene... To wszystko dla dobra mojej kruszynki, tylko dla niej...
________________________________________
Ech... Przepraszamy bardzo...
~Dercy

Rozdział 17 "Jeszcze sama wskoczysz mi do łóżka nie muszę cię o to prosić"

*Irene*
Chłopaki pływali w basenie na jednej połowie natomiast ja na drugiej. Kiedy próbowałam dopłynąć do brzegu poczułam, że ktoś łapie mnie za nogę. Przestraszona zaczęłam ruszać nogami. Peter wynurzył się i uśmiechną do mnie. Rozejrzałam się dookoła za Zayn'em ale był bardzo daleko. ( tak Peter został ściągnięty ze szkoły do pomocy ) 
- Wystraszyłeś mnie -powiedziałam i zmarszczyłam czoło.
- Przepraszam. -powiedział przybliżając się do mnie.
- Spoko. -powiedziałam i uśmiechnęłam się. Usta Peter'a były coraz bliżej moich. 
- Peter. -Chłopak odsuną się ode mnie.
-Ire przepraszam. Ciągnie mnie do ciebie strasznie -powiedział zbliżając się z powrotem. 
- Jak myślisz, że coś z tego będzie, to jesteś w błędzie. -W pewnym momencie poczułam jego ręce na moich biodrach.
- Jeszcze sama wskoczysz mi do łóżka nie muszę cię o to prosić. -od powiedział. Szybko wzięłam jego ręce i się nie odezwałam. Peter odpłyną ode mnie a ja wyszłam z basenu w stronę koca. Powycierałam się w ręcznik i położyłam na kocu. Zamknęłam powieki i leżałam. W pewnym momencie poczułam jak ktoś mokry kładzie się na mnie. Otworzyłam oczy i zobaczyłam Zayn'a. Uśmiechnęłam się do niego i musnęłam jego wargi. Chłopak wziął mnie na ręce i szedł w stronę basenu. Objęłam go za szyje. 
- Zee...proszę nie wrzucaj mnie. -powiedziałam z miną szczeniaczka.
- Nie bój się, nie utopie cie...chyba. -powiedział rozbawiony i wszedł do wody. Byliśmy naprawdę głęboko, za bardzo...
- Zayn, proszę cie... -  Chłopak się zaśmiał i lekko mnie zamoczył. Delikatnie mnie puścił a ja zawiesiłam się mu na szyje. 
- Nie bój się Ire, jestem przy tobie. -powiedział i objął mnie w pasie. Spojrzałam w jego oczy.
- Chce na kocyk.-Chłopak wziął mnie na ręce i zaniósł na kocyk. Wytarłam się i położyłam na kocu. Obudziłam się w łóżku, przetarłam oczy i rozejrzałam. Wstałam z łóżka i wyszłam z domu. Wszyscy siedzieli na ławce i pili piwo.
- Patrzcie kto się obudził. -zauważył Mike i się uśmiechnął, odwzajemniłam uśmiech. Podeszłam do Zayn'a i usiadłam mu na kolanach. 
-Skarbie chcesz piwo? -zapytał i podał mi swoją butelkę.
-Nie. -powiedziała. Zayn dokończy piwo a ja chwyciłam go za rękę i zaprowadziłam na pobliski plac zabaw.
-Zayn...tak nie może być...- mówiłam powoli i spokojnie chociaż chciałam uciec.
-Co? Coś się stało. Ashton czy kto. Mów zabije drania! -uniósł  się trochę ale pogładziłam go po policzku.
-Nie to nie o niego chodzi. Tutaj chodzi o ciebie. Nie możesz się tak zachowywać, kiedyś kogoś zabijesz... Już raz mnie pobiłeś, Horan'a też. Jakbyś nie był z rodziny królewskiej to siedział byś w kiciu za swoje zachowanie na ulicach, jeszcze jak nie uczęszczałeś do tej szkoły. -przerwałam widziałam ja Zee ze spuszczoną głową zastanawia się. Nie musiałam umieć czytać w myślach, aby wiedzieć, że on też żałuje swojego zachowania.
-Przepraszam, masz racje. Zachowuje się jak palant. Przepraszam. Ale nie kontroluje się... Ja nie chce nikogo skrzywdzić a tym bardziej ciebie. -przybliżył się i musną delikatnie moje usta. Gdy poczułam że ktoś łapie mnie za spodenki i szturcha.
-Pomozzesss mi s tym lizackiem?

 -zapytało mnie malutkie dziecko z lizakiem próbując je otworzyć. I jeszcze tak słodko mówi. Ooo... Wzięłam lizaka i z łatwością otworzyłam i oddałam z powrotem małemu właścicielowi.
-Prosze bardzo.
-Dziekuje, ja cie gdzess widzałem. 
-Możliwe, szłam tędy do fryzjera. -od powiedziałam z uśmiechem a on się zaśmiał.
-Jescee sie spotkamy, paaa -krzykną i pobiega z lizaczkiem w rączce.
-Chciała bym mieć takiego. -powiedziawszy to popatrzyłam na Zayn'a, który oszołomiony po chwili popukał się w czoło i stwierdził.
-Za młoda jesteś. - I pocałował mnie jeszcze raz.
*Dercy*
Leżałam sobie z głową zwisającą z krawędzi na łóżku. Nie do końca wiedziałam co mogłam robić, ale potencjalnie mam pomysł. Wyciągnęłam telefon, wybrałam numer i nacisnęłam zieloną słuchawkę. 
-Co?
-Siemka! Boże nudyyyy. Ratuj.
-Hey. Co ty tak jęczysz?
-Bo mam duże cycki wiesz?
-Kochane. Ja uskuteczniam spacer. Żebyś ty wiedziała co się u nas dzieje!
-Co... Spadaj cholero jedna, są moje!
-Co ty tam wyrabiasz?
-Odpycham Harry'ego od moich cycków a co?
- Hahahah o luju pozdrów go.
-Masz pozdrowienia śmieciu, spadaj.
-Biedny Harold. 
-A idź ty. Chciał mnie zmacać, a ostatnio jak próbował to Lou trochę się wkurzył.
-Trochę strasznie dużo?
-W rzeczy samej. To co tam się odpierdala?
-Zayn pobił Horana, Peter się do mnie dobierał, Mike zmienił kolor włosów i takie tam.
-U nas to kłótnie Ja vs. Calum, Luke jak zawszę pomocny, Harry stwierdził że ostatnio jest napalony, a Lou chyba mnie unika. Nie widziałam go od czasu przyjścia goryla i nawet na noc nie wraca... Od tamtego momentu jestem stałym bywalcem w pokoju pingwina.
-Mieliśmy dziś wolniejszy dzień, o i spotkałam takiego małego słodziaka on był taki awwww i w ogóle.
-Się podnieciłaś.
-Nie przerywaj, no i ogólnie taki uroczy, chciałabym takiego.
-Ała! Luuuuke! Rozwaliłam sobie chyba nos! - zdejmując telefon z twarzy pożegnałam się i rozłączyłam.Po krótkiej chwili w pokoju był blondyn.
-Nie wygląda to dobrze łamago ty moja. - posłał mi słaby uśmiech i pociągnął do kuchni. Wyciągnął z jednej z szafek apteczkę i ją rozpakował. Za ten czas ja przytykałam sobie papier do nosa i ścierałam krew. Niestety nos jest moim czułym punktem. Na nosie nigdy co bym sobie nie zrobiła zawszę zrasta się w ludzkim tempie, Zayn na przykład ma problem z kostkami, przypadłość hybryd. Siedziałam na blacie, a Luke delikatnie opatrzył mi nos. Czekaj który to raz w tym tygodniu? Chyba trzeci.
-Gotowe. - powiedział i cmoknął mnie w nos. Podziękowałam i powoli zabrałam tyłek do pokoju.
-Luke masz może czas? - zapytałam odwracając się do niego na pięcie. Chłopak pokiwał głową i oboje podeszliśmy do ogrodu pod drzewo gdzie położyliśmy się na trawie.

-O czym chcesz po rozmawiać?- zapytał zamykając oczy i odprężając się.
- Chyba nawet wyżalić...- mruknęłam na co otworzył oczy i przekręcił głowę w moją stronę. Zaraz po tym przyciągnął mnie bliżej siebie całując w czubek głowy.
- Mów,mów.- powiedział cicho gładząc moje ramie.
- Najbardziej martwi mnie to że Lou mnie chyba unika. Ostatnio w ogóle się do mnie nie odzywa, nic, zero. Nawet na noc nie wraca, ja się martwię... Chyba zostałeś mi tu jeszcze tylko ty.- Wtuliłam się jeszcze bardziej w niego zaciskając pięści na jego koszulce bliska płaczu.
*Luke*
Serce łamało mi się na pół widząc ją w takim stanie, zawsze uśmiechnięta, pełna pozytywnej energii, a teraz smutna, bezbronna. Nie umiem pojąć jak taki skarb można odrzucić w zapomnienie, Lou spieprzył sprawę, bo ona na prawdę go kocha, choć przyznaje to ciężko. Próbowałem ją w pewnym stopniu uspokoić, powoli wszystko wracało do normy.
-Dziękuje Luke, jesteś wspaniały.- usłyszałem słaby głos, a serce mi przy śpieszyło.
________________________________________
Gotowe! Irene zaczęła rozdział, natomiast ja kończyłam. Mamy wielką nadzieje że się wam podobało. :))
~Dercy & Irene

Rozdział 16 Pod rozłożystym drzewem.

No to teraz Derc zaczyna rozdziały hmm?
*Luke*
Siedziałem w schowku razem z Dercy i Calum'em. Pomiędzy nimi nadal nie ma poprawy choć zmniejszyli ilość obelg rzucanych w swoją stronę.
- Nóż mimo że mały jest niezwykle dobrą bronią gdy nie macie pod ręką pistoletu. Rzucając nim musicie pamiętać by nie zastanawiać się długo i najlepiej celować w szyję, klatkę piersiową oraz brzuch. W tych przypadkach jest bardzo skuteczną bronią.- zakończył swój monolog po czym krótkim ruchem posłał jeden z sztyletów w manekina do ćwiczeń, wiedział co robi i trafił wprost w miejsce gdzie powinna być aorta, ten rzut może nie był spektakularny, ale efektywny, widać że zna się na rzeczy.
-A o jeśli laska ma silikony? Chyba marny sztylet się nie przedrze.- oboje zwróciliśmy oczy w stronę dziewczyny, co jak co ale od niej nie spodziewaliśmy się tego pytania.- No co? To normalne pytanie, a patrzycie na mnie jakbym wam co najmniej pół rodziny łopatą zabiła.-Fuknęła na nas i przestąpiła z nogi na nogę, zakładając ręce. Ponownie wbiła wzrok w Hood'a który jeszcze się nie ogarnął po jej słowach. -Halo, ziemia do kapturka. Więc co jeśli laska ma silikony?- zapytała coraz bardziej zdenerwowana.
-Wtedy Mike bardziej traci głowę dla takiej panny.- powiedział z cynicznym uśmiechem gdy zobaczył zdziwienie na twarzy dziewczyny.
-Jesteś pewny że nie mówisz o sobie? O tobie bym prędzej powiedziała że lecisz na plastiki.- uspokoiła się i spokojnie odpowiedziała na wypowiedź chłopaka.
-On leci na wszystko co się rusza i nie ma chuja pomiędzy nogami.- zaśmiał się Harry wchodząc do pomieszczenia w którym napięcie można było nożem ( o ironio) kroić.
-Luke idziesz ze mną się przejść?- zapytała mnie mocno zdenerwowana dziewczyna.
-Pada, jesteś pewna że chcesz wyjść?- zapytałem się na co ona tylko złapała moją rękę i pociągnęła w stronę wyjścia, czyli spacer w deszczu tak chciałbym... Nie nie chciałbym. Oczywiście że tak, ale nie mogę. Złapałem kurtkę i wyszliśmy z bazy w akompaniamencie deszczu.
- Nie martwisz się o to że się przeziębisz?- zapytałem orientując się z głupoty którą powiedziałem. - Nie było pytania.- uciąłem na co Dercy zaśmiała się i z politowaniem pokręciła głową, humor jej się diametralnie zmienił.
- Co ja bym bez ciebie zrobiła pingwinku?- zaśmiała się uderzając mnie z łokcia w bok.
- Musiałabyś znaleźć sobie innego przyjaciela, może Calum? Hmm?- Zaśmiałem się widząc jak na mnie patrzy, popchnęła mnie, ale w ostatniej chwili złapałem ją i upadliśmy razem.
-Ale ty jesteś głupi!- zaśmiała się bardziej rozkładając się na mnie i ruszając moje już dosyć mocno oklapnięte włosy, deszcz robi swoje.
- Za to mnie kochasz.- Uśmiechnąłem się do niej obserwując każdy jej ruch, zbierała mi włosy z czoła dalej się śmiejąc.
- A co ty taki pewny siebie?- zapytała uśmiechając się głupkowato. Przewróciłem nas tak że to ona teraz leżała pode mną i przyglądałem się jej. Miałem tak wielką ochotę złożyć na jej ustach pocałunek jednakże nie mogłem. Nasze twarze tak mało dzieliło, czułem jej oddech na twarzy i nie dałem rady się więcej powstrzymywać. Tak zrobiłem to. Pocałowałem ją w deszczu na trawniku w pobliskim parku pod rozłożystym drzewem. To był najszczęśliwszy moment w moim życiu, poczułem smak jej ust, a ona się nie opierała, nie odpychała i... Oddawała pocałunek. Tak robiła to...

-Luke? Ey pingwinku obudź się!- usłyszałem cichy głos wybudzający mnie ze snu. Czemu to był tylko sen? Pieprzony bardzo realistyczny sen który tak bardzo chciałem by był prawdziwy.
-Dercy? Co tu robisz?- wymamrotałem przekręcając się w jej stronę.
-Nie ma Lou, pojechał załatwić coś z Harry'm i nie potrafię zasnąć. Mogę?- zapytała wskazując łóżko. Przesunąłem się bardziej do boku i uchyliłem kołdrę by mogła pod nią wejść co uczyniła. Przykryłem ją, a ona od razu się do mnie przytuliła, może ta noc nie jest taka zła...
*Zayn*
Siedziałem na schodach przed drzwiami i paliłem kolejnego papierosa. Nie mogłem się ogarnąć, wiem że za to co zrobiłem Niall mnie nienawidzi i Irene pewnie też. Niall mną gardzi i twierdzi, że skrzywdzę Irene, a to nie prawda. Poczułem czyjąś dłoń na ramieniu, dlatego przekręciłem głowe. Obok mnie usiadł Josh.
-Cześć - powiedziałem wypuszczając biały dym ustami.
-Nie pal - wywróciłem oczami na jego słowa. - Nic się nie stało...ma tylko małe zadrapania na dyni. - zmarszczył brwi a ja swoje uniosłem.
-Josh, oni mi nie wybaczą. 
-Nie może być tak źle- pokiwałem tylko głową. Nic nie odpowiedziałem. Na podjeździe zatrzymał czarny Dodgy Hemi Challenger, a wysiadł z niego Hobbs. Wstałem a ten obok zrobił to samo. Nie boje się go, ale nie chce stracić jaj jak się dowie co planujemy przed dokładnym złapaniem tej szmaty...-dzień dobry- zdziwiony spojrzałem na Josh'a.
-Dzień dobry, a ty jesteś? - zapytał nie kojarząc aniołka.
-Josh Shane - uśmiechną się promiennie i wystawił dłoń w jego kierunku. - przyjaciel Irene i reszty- Hobbs uścisną mu dłoń.
-Nie widać...- mrukną Luke, a ja zmroziłem go wzrokiem. - on jest lepiej wychowany- wywróciłem oczami i otworzyłem drzwi. Mięśniak wszedł do środka, tak jak Josh, a mi serce zaczeło bić znacznie szybciej.
-Irene, Mike, Ashton i Niall!-zawołał. Wiedziałem, że Irene z Ashton'em...grrr...siedzą w pokoju a Mike z Niall'em coś kombinują. - gdzie oni są- warkną na mnie.
-Zaraz przyjdą.- westchnąłem idąc do mojego pokoju. Kicia siedziała na parapecie i tępo gapiła się w okno.-chodź- pokiwała przecząco głową. -nie zachowuj się jak dziecko- Ire przetarła oczy dłonią i ziewnęła. Wywróciłem oczami, wiedziałem że robi to specjalnie. Podszedłem bliżej. -daj buziaka- uśmiechnęła się lekko, a kiedy miała musnąć moje wargi, wziąłem ją na ręce i szedłem w kierunku salonu. 
-Zee nie! -krzyczała. -zostaw mnie! Nie chcę tam schodzić!- wierzgała rękami i nogami. Postawiłem ją dopiero, kiedy byliśmy w salonie. -jesteś nieznośny- fuknęła krzyżując ręce na piersi.  
*Irene*
-Witaj Ire- uśmiechną się policjant. Zmarszczyłam brwi. Czy on udaje, czy faktycznie mnie polubił? Nieważne.
-Hej Hobbs- odpowiedziałam. 
-Czekaj żebyśmy się zrozumieli...-powiedział przez śmiech Zee- zanim coś powiesz, my działamy według własnych reguł. Nie wpieprzaj się w to. Jeśli ci coś nie pasuje to my wcale nie musimy łapać tej dziwki. 
-Malik- odpowiedział spokojnym tonem Hobbs- wiem, że was to wkurza ale zrozum... bez was sobie nie poradzimy...-zaczął swój monolog...ehhh...po co o tu przyjechał?
-Czekaj, czekaj...po co ty tu do kurwy nędzy przyjechałeś? -uniosłam brwi, a Ashton patrzył na mnie ze zdziwieniem w oczach. Hymm...ciekawi mnie to dlaczego się tak na mnie patrzy...
-Młoda...ty tak nie klnij...- kurwa ale mnie ten mięśniak wkurwia.
-Zamknij dupe Hobbs i gadaj o co chodzi. -no chociaż Mike jest ze mną. Kolorowy puścił mi oczko.
-Chciałem się zapytać czy czegoś nie kombinujecie.
-Zabieraj się stąd, nic nie kombinujemy możesz spadać.-odpowiedział i otworzył drzwi wyjściowe na rozcież.
*Dercy*
Mrużyłam oczy niczym jakiś psychol patrząc z głupią miną na Hoobs'a. Czy on do jasnej cholery myślał że ja mu wszystko wyśpiewam w tonacji pieprzonego sopranu podskakując jak ryba na pomoście? Surowo zakazałam reszcie mówienia o planie tamtej cioty, bo to by się skończyło w najczarniejszym scenariuszu wypranym w perwollu do odnowy czerni...
- Po prostu powiedź co planujecie!- uniósł głos. Na mnie się nie unosi głosu idioto, szczególnie gdy jestem niewyspana (dłuższa historia) .
- Wyjdź.- wysyczałam wstając z fotela i wskazując drzwi.
-Al...- przerwałam mu zanim dokończył wrzeszcząc najgłośniej jak tylko mogłam.
-Wyjdź i mnie kurwa nie denerwuj! Chuj mnie obchodzi co masz do powiedzenia, wypieprzaj! - chwyciłam się za głowę, ciągnąc za włosy, a gdyby nie Harry i Luke teraz leżałabym na podłodze, gdyż nieźle zawirowało mi w głowie, jednakże skutecznie wypłoszyłam ten worek cegieł.
-Już okey?- zapytał troskliwie Lou głaszcząc mnie po policzku, nie powiem miłe uczucie jednakże nie czułam się wcale lepiej. Dalej mój mózg bawi się w karuzelę i obija się o wszystkie możliwe części mojej czaszki.
-Będzie śmieć jeden płacić za wizyty u specjalistów jak tak dalej pójdzie...- warknęłam i zwinęłam się w kłębek.
____________________________________
No i mamy ^^ Jest możliwość że końcówka będzie mega nieogarnięta (w końcu pisałam ją od 4 do 5 rano) więc przepraszam.Przeplatane pisanie nam najlepiej wychodzi hahah. Dla sprostowania. Dercy zawsze jest zła jak kobieta z okresem i wulgarna gdy się nie wyśpi, taka zależność. Mam nadzieje że się podobało ❤
~Dercy oraz Irene

Rozdział 15 Jak chcesz mogę z nią o tym porozmawiać.

Pozderki dla lepecia Ire za Dede która soł macz zaczyna rozdział :*

*Zayn*
Zebraliśmy się wszyscy w bazie strategicznej inaczej głównej. Rozsiadłem się na stole i zacząłem swoją gadaninę.
-Mamy 2 bazy jak wiecie. Razem z Mayer'em obgadaliśmy rozdzielenie na grupy. Dercy ty jesteś w bazie północnej i odpowiadasz za Irwin'a, Hemmings'a, Calum'a, Clifford'a, oraz aniołka.- mówiłem powoli i spokojnie ale mi przerwano.
-Który raz z koleji mówie byście nie mówili do mnie aniołku?!- zdenerwował się chłopak.
-Czekaj, czekaj. A czy ty przypadkiem nie próbujesz...- Zatkałem szybko usta siostrze by nie kończyła i posłałem jej złowrogie spojrzenie. Później pogadamy. 
-A czemu to ty ustalasz kto ma gdzie być?! -zapytał zdenerwowany Irwin.
-Mówiłem że nie tylko ja. Hoobs
-Ale my przecież też mamy własne zdanie, a nie kurwa, słuchamy jakiegoś bałwana który nawet nie wie co to jest Kinga Zalejarz (xD Irene i Dercy mają głupawkę) - wybuchną Calum.
-No właśnie, może ja chce być tutaj z tobą i Ire?! -krzykną aniołek.
-RANISZ! Zee tak nie ładnie (xD) -powiedziała wyglądając jak Woody z nie ma to jak statek.

I zaczęła się kłótnia w której bazie kto chciałby się znajdować. Wyszło na tym, że ja, Irene, Josh, Ashton, Mike i Niall będziemy w północnej, gdzie mamy opracować plan napadu.A cała reszta ma zająć się zlokalizowaniem Alice.
*Niall*
Kiedy byliśmy, już podzieleni rozmawiałem prawie cały dzień z Ire przez telefon. Dowiedziałem się, że się pofarbowała, była u kosmetyczki i takie tam pierdoły. Na początku naszej znajomości nie przepadałem za nią. Ale teraz rozumiem dlaczego Zayn tak bardzo ją kocha... Od jakiegoś czasu stała się jedną z ważnych dla mnie osób. Stwierdziliśmy razem, że najlepiej ściągnąć kogoś kto zna się na motorach, oprócz Ire i Josh'a...chyba nawet wiem kogo.
(N-Niall, I-Irene)
I-To co masz jakiś pomysł??
N-Hmm...może, chociaż nie.
I-No mów każda para rąk się przyda.
N-Mam przyjaciela, ale nie wiem czy...
I-No mów! Imię i nazwisko, to dam ci spokój.
N-Tylko, że on się w tobie buja...
I-To powiesz, czy nie?
N-Nazywa się Peter Telis...
I-Okey, znam typa...mój znajomy 
N-Ey muszę kończyć...wiesz Zayn się nie cierpliwi, że tak długo siedzę w mojej, ukochanej i najpiękniejszej ubikacyjce.
I-haha spoko ty wyłaś stamtąd, wiesz to tylko jego oaza iks de
N-Radze ci szybko wracać...on strasznie się niecierpliwi...niestety on szybko traci nad sobą kontrolę, wracaj szybko bo i tak musimy ściągnąć Peter'a.
I-Spoookooojnie ja to załatwię iks de, wiesz mam całą noc na wytłumaczenie tego Zayn'owi . Paa nie chce żebyś miał kłopoty.
N-Paaa
-KURWA otwieraj gówniarzu te drzwi!!
Oj! Będą kłopoty. Najpierw chciałem wyskoczyć przez okno ale stwierdziłem że bym dupy nie przecisnął, więc wziąłem coś co leżało po mojej prawej stronie i otwierając drzwi zobaczyłem wściekłego Zayn'a więc zamachnąłem się jak się okazało przepychaczem do kibla. Malik zatrzymał się i spojrzał na mnie jak na idiotę. No co to tylko przepychacz.
-Horan czy ty chciałeś mnie zaatakować przepychaczem?- podniósł jedną brew do góry w geście zmieszania.
-Tak? Nie? Nie wiem?- wykrztusiłem z siebie, czym spowodowałem śmiech chłopaka.
-Dobra wyłaź. - wyminął mnie w drzwiach, a gdy prawie zamykał ja sobie przypomniałem że mam przepychacz w rękach. Szybko się odwróciłem i trafiłem nim w twarz Malik'a. Od razu wiedziałem że muszę wiać, więc odrzuciłem przyrząd i wziąłem nogi za pas.
-HORAN! TY FARBOWAŃCU NIE ŻYJESZ!- Wrzasnął za mną.
*Irene*
Przy wkładaniu klucza do zamka, usłyszałam wrzaski Niall'a.
-Nieeeee! Zayn!! PROSZE!!! -usłyszałam wiedząc, że to wszystko moja wina. Po wejściu nawet nie zdążyłam ogarnąć co się dzieje. Niemal od razu potknęłam się o czyjeś plecy, nie wiem jakim sposobem.
-O...wróciłaś...ja...ja... -wydukał Zee pochylając się nad twarzą mojego przyjaciela.
-CO TY MU ZROBIŁEŚ ?! -zapytałam krzycząc na swojego chłopaka odpychając go od poszkodowanego Horan'a.
-Ja nie chciałem... -nie dokończył 
-TY zawsze to swoje "Ja nie chciałem"! OBIECAŁEŚ że nigdy ale to NIGDY już nikogo nie pobijesz! 
-Ale...
-Zamknij się! Dobrze wiesz, że cię kocham, ale to już przesada...Zayn... -podeszłam do Malika przytulając go. -proszę...
*Calum*
Czym sobie zasłużyłem na tak wspaniałą osobę jaką jest Dercy... Czujecie ten sarkazm? Stary nie przeżywaj ona nie jest taka zła. Łatwo ci mówić, bo to nie ty masz u niej przewalone o nie wiadomo co! Ashton jest jej kumplem, ty jesteś jej przyjacielem Luke, a Mike ciebie też lubi. Co się stało że nie przypomina już tej samej Dercy z szkoły gdy byliśmy taką paczką? Cal każdy się zmienia, ty też. Wiem to. Ale ja... Ja tęsknie za tą dawną Derc, wtedy jeszcze nie było tak źle. Czy ja coś złego jej zrobiłem? Calum, a pamiętasz ostatnie wakacje? Te na których się z nią po sprzeczałeś? Pamiętam. Nie chce do tego wracać... Jak chcesz mogę z nią o tym porozmawiać. 
_____________________________________
Pozdro z podłogi xD 
Tak wiemy że rozdział MEGAAA krótki, ale cóż... Brak weny :/ ~Irene und Dercy